Kerkleiding

Spoorzoeken 
‍Toen sprak de HEER: ‘Er is een plaats op de rots waar je dichtbij Mij kunt komen staan. Als dan mijn majesteit voor je langs gaat, zal Ik je in een kloof laten schuilen en mijn hand beschermend voor je houden tot Ik voorbij ben. Als Ik mijn hand weghaal, zul je Mij van achteren zien; mijn gezicht mag niemand zien.’ (Exodus 33:21-23) Als een mens of dier door het zand loopt te struinen, blijft er een spoor achter. Anderen kunnen dat later zien, en eventueel besluiten om dat spoor te volgen als ze dat willen. “Spoorzoeken is een activiteit waarbij een spoor wordt gevolgd, met als doel het einde van het spoor of de veroorzaker ervan te vinden. Een spoor kan onder meer bestaan uit voetafdrukken, bloedsporen en afgebroken takken. Met name in de jacht en ecologie wordt het gebruikt om een dier te vinden. In bredere zin worden tevens de sporen zelf onderzocht omdat die informatie kunnen geven over de ouderdom en de veroorzaker ervan. Bij de scouting worden er activiteiten georganiseerd, waarbij weleens een spoor moet worden gevolgd. Forensisch onderzoek is ook een vorm van spoorzoeken, maar is geen spel. In spelvorm wordt spoorzoeken ook gedaan in de vorm van een speurtocht.” (gelezen op Wikipedia) In Exodus 33 vraagt Mozes aan God, of hij Hem in volle glorie mag zien. ‘Dat kan niet, dat overleef je niet!’ krijgt hij als antwoord. Hij mag God echter wel ‘van achteren’ zien, nadat Hij voorbij gegaan is. Het is een opvallend, ietwat merkwaardig Bijbelgedeelte, dat mij zo nu en dan aanspreekt. Het idee dat je God niet rechtstreeks kunt zien, maar wel de sporen die Hij achterlaat als Hij ergens ‘voorbijgegaan’ is, vind ik bemoedigend. Dit is een van de Bijbelgedeelten die vanuit de landelijke Protestantse Kerk worden aangereikt voor de Startzondag 2025, met als thema: ‘Kijk! Laat je verrassen door het werk van Gods Geest.’ Zo worden we aangemoedigd om de ogen van ons hart te openen voor wat de heilige Geest in onze leefwereld gedaan heeft (en wellicht nog doet). Dat is soms heel verrassend, op een manier en een plek die je totaal niet verwacht. Ook wel bij mensen van wie je het nooit gedacht had…Laten we het komende seizoen van kerkelijk leven en werken met openogen en hart binnengaan, in de verwachting dat de Geest ons wel eens kan verrassen met zijn activiteit. Met andere woorden: laten we ‘spoorzoeken’, opzoek gaan naar ‘sporen’ van God  die Hij achterlaat waar Hij ‘voorbijgegaan’ is.
‍
Met een vriendelijke groet, mede namens Janke, ds. Arie Spaans